Natuurlijk Scandinavië

Een ijsbaan is niet de meest uitgelezen plek misschien voor een schaatsfestijn als je weet dat er veel meren met ijs liggen, maar toch was het Norwegian Skating Festival 2012 een succes te noemen. De organisatoren die van begin af aan geloofden in een parcours op de Mjøsa in de driehoek Lillehammer-Hamar-Gjøvik moesten op het laatste moment toch uitwijken naar een ijsbaan in de omgeving. Sør Fron was geen slechte keuze, want de vrijwilligers van de plaatselijke schaatsclub waren ook intensief betrokken bij het Noorse schaatsfestijn op de Mjøsa al vanaf 2010.

Na een start van de langste afstand in de morgen was het de hele dag door een gezellige drukte op en langs de baan. Een verwarmde kantine met soep en brood en warme kleedkamers waren in ieder geval een grote luxe. Dat zijn dan weer de voordelen van het nadeel van de verplaatsing. Er werd druk gestreden op het gladde ijs; het leek wel kunstijs zo goed geprepareerd. Ook de tijdregistratie was perfect.

Voor wie eens een 10 km tijd wilde rijden was in de middag nog eens de mogelijkheid om in te schrijven op dit onderdeel. De tijden van Fred Anton Maier, Per Ivar Moe, Johan Olav Koss werden niet verbeterd, maar het heya, heya dat klonk uit vroeger tijden van het volle Bisletstadion kwam even weer in herinnering. Mooi om zo in het Noorse landschap de schaatsport te zien in de lange traditie tussen Nederlanders en Noren.

Maar het was niet alleen een tweelandentoernooi, want uit Australië deed Jesper Bronsvoort mee. Zonder veel schaatservaring presteerde hij goed. Bijzonder was ook om de verrichtingen te zien van de allerjongste schaatsers. Ook bij het priksleeën werd heftig gestreden om de eer. Het ging er fanatiek aan toe en het zou me niet verbazen als de volgende Noorse kampioen uit Sør Fron komt. In ieder geval is hier de basis gelegd.